Dit is Muta, een meisje van elf. Ze woont samen met haar ouders en twee jongere broertjes in een afgelegen dorpje op het platteland, in de Cambodjaanse provincie Stung Treng.
“Soms val ik tijdens de lessen in slaap”
Muta’s school ligt op zo’n 8 km van haar huis. Die afstand moet ze te voet afleggen. Elke ochtend moet ze al om 4 uur op om in het huishouden te helpen voor ze naar school vertrekt.
Onveiligheid op weg naar school is een van de redenen voor schooluitval bij meisjes. Ook Muta voelt zich onveilig wanneer ze naar school gaat, ook al wandelt ze samen met enkele andere kinderen: “Ik ben bang dat mensen ons zouden slaan of misbruiken”, legt Muta uit. "Soms, wanneer mijn grootvader naar de pagode in de buurt van mijn school gaat, zet hij ons af op school. Dan hoeven we niet te lopen en zijn we niet moe.”
Omdat Muta zo vroeg opstaat, zit ze vaak moe in de klas. Soms valt ze tijdens de lessen zelfs in slaap. En omdat het gezinsinkomen beperkt is, is er niet altijd geld voor ontbijt of om eten te kopen op school. “Ik moet soms de lessen volgen met een lege maag.”
Weinig tijd voor huiswerk
Na school gaat Muta weer naar huis, opnieuw dat lange traject. Eerst eet ze zelf iets, dan zorgt ze voor haar babybroertje. Hij heeft een open gehemelte en kan daardoor niet goed van de borst van zijn moeder drinken, dus maakt ze pap voor hem. Een groot deel van het gezinsinkomen gaat naar melkvoeding.
Om haar bijdrage te leveren aan het gezinsinkomen, gaat Muta vervolgens zelf aan het werk. Ze verzamelt noten en cassave, die haar ouders verkopen. Veel tijd en energie voor huiswerk blijft er dan niet over.
