De huidige crisis in Israël en Gaza heeft intussen aan beide kanten onnoemelijk leed veroorzaakt. In Gaza krijgen vrouwen en kinderen de volle laag: zij worden het zwaarst getroffen door het geweld. Het aantal ontheemden wordt op anderhalf miljoen mensen geschat, waarvan meer dan de helft kinderen. 

Door beschadigingen aan de infrastructuur voor watervoorziening in Gaza zijn de inwoners gedwongen om zout grondwater te drinken. Dat vergroot het risico op watergedragen ziektes zoals cholera en diarree. 

Mensen zoeken bescherming tegen luchtaanvallen in overbevolkte opvangplaatsen en op straat, omringd door ruïnes. Hun levensomstandigheden zijn onbeschrijflijk, het is nergens helemaal veilig. En voor de eerste keer in de geschiedenis van Gaza is er een dreigend risico op hongersnood. 

Ik wil niet doodgaan. Er is nog zoveel dat ik wil doen, ik heb nog zoveel dromen die ik wil waarmaken. Fatima, 23 jaar  

Kinderen, vrouwen en meisjes als grootste slachtoffers van het conflict 

Tijdens dit conflict krijgen kinderen het het zwaarst te verduren, wat tot diepgaande psychologisch trauma’s leidt die nog lang na de crisis zullen blijven aanslepen. 

Nu de voedselschaarste een ongezien niveau bereikt, verwachten we dat vrouwen en jonge meisjes het hardst getroffen zullen worden. Zij hebben immers de neiging om zelf minder te eten wanneer de toegang tot voedsel beperkt wordt zodat anderen meer te eten hebben. Bovendien worden ze geconfronteerd met obstakels op het vlak van veiligheid en bescherming wanneer ze toegang proberen te krijgen tot voedselbedeling. 

De overbevolking, het gebrek aan privacy in de tijdelijke schuilplaatsen en daarbovenop het gebrek aan middelen kunnen uitmonden in conflicten en geweld, waaronder ook gendergebaseerd geweld. 

De waardigheid van vrouwen en jonge meisjes, net als hun mentale en fysieke gezondheid, komt in het gedrang door een gebrek aan water, sanitaire voorzieningen en hygiënische middelen tijdens de menstruatie. 

Verder vrezen meisjes meer en meer dat hun wanhopige gezinnen, als gevolg van de voedselschaarste en het verlies van leermogelijkheden, hun toevlucht zoeken tot overlevingsmechanismen zoals vroegtijdige huwelijken. Dat geldt vooral voor het grote aantal meisjes dat een of beide ouders heeft verloren. 

Wat doet Plan International?  

Hoewel Plan International niet actief is in Gaza, Israël en op de Westelijke Jordaanoever, zijn we al langer aanwezig in enkele buurlanden zoals Libanon, Jordanië en Egypte. Net zoals in elke noodsituatie werken we nauw samen met onze partners om snel en doeltreffend humanitaire hulp te kunnen voorzien.  

Op vraag van de Egyptische regering is het momenteel het Egyptische Rode Kruis dat vanuit Egypte de hulp in Gaza coördineert (waaronder de bijdrage van Plan International). Er worden noodmiddelen verschaft zoals EHBO-kits, water en voeding. 

Daarnaast is Plan International een partnerschap aangegaan met de humanitaire organisatie Terre des Hommes, die al langer aanwezig is in Gaza, en werken we nauw met hen samen om hulp tot in de Gazastrook te krijgen.  

De kantoren van Plan International in de regio onderzoeken op welke manieren andere noodzakelijke artikelen kunnen worden geleverd, zoals hygiënische kits (met daarin maandverband en ondergoed) en kledij voor kinderen, al gaat de prioriteit momenteel naar medische benodigdheden, voeding en water. 

In Libanon ondersteunt ons kantoor de ontheemden uit het zuiden van het land die hun huis hebben moeten verlaten na grensoverschrijdende aanvallen in de streek. Plan International Libanon voorziet financiële hulp voor mensen die tijdelijke huisvesting moeten huren, matrassen en verwarmingsmateriaal voor wie in schuilplaatsen verblijft, en bovendien voeding en kits voor huishoudelijke hygiëne en babyverzorging. 

Vanwege de vreselijke omvang van het geweld roept Plan International op tot een volledig staakt-het-vuren, onvoorwaardelijk, onmiddellijk en blijvend, en tot de vrijlating van alle gegijzelde burgers. We roepen ook op om de humanitaire hulp te verhogen en de toegang hiertoe te verbeteren, om zo een dreigende hongersnood te vermijden.