Beti kan niet naar school door de humanitaire crisis

Zonder voedsel en zonder school: Beti’s verhaal 

Beti is slechts 15 jaar oud wanneer ze haar ouders verliest door het conflict in Mozambique. Het geweld door extremistische militanten in de provincie Cabo Delgado dwingt haar om samen met haar grootouders en zeven broers en zussen te vluchten. Ze worden opgevangen in het vluchtelingencentrum in het Chiure-district in dezelfde provincie.  

Na het overlijden van haar opa wordt Beti verantwoordelijk voor de zorg van haar 62-jaar oude oma, Julieta, en haar broers en zussen. Beti wil ontzettend graag terugkeren naar school. Niet alleen de aanhoudende crisis, maar ook de culturele context in Mozambique houden haar tegen, want die bepaalt dat meisjes verantwoordelijk zijn voor het huishouden.  

De hongercrisis 

In het vluchtelingencentrum in Chiure zijn honger en voedselonzekerheid wijdverspreid. De ontheemde burgers hebben er geen landbouwgrond en weinig kansen om een inkomen te verdienen. Bovendien lijden ze onder de impact van de aanhoudende droogte. 

In het centrum zijn Beti en haar gezin afhankelijk van rantsoenen, uitgedeeld door het Wereldvoedselprogramma. Die rantsoenen zijn vaak niet voldoende. Telkens wanneer de rantsoenen op zijn, vraagt Beti aan haar buren of zij eten kunnen missen of zoekt ze naar kruiden in nabijgelegen struikgewas om thee van te maken.  

Na de dood van haar opa is Beti, als oudste kind van het gezin, verantwoordelijk geworden om eten te vinden. Ze ziet het als haar prioriteit om zorg te dragen voor haar alleenstaande oma, haar broers en zussen. 

Als het kon, zouden Beti en haar oma terugkeren naar Mocimboa waar ze een boerderij hadden. Beti herinnert zich hoe het vroeger was: “Toen ik terugkwam van school, hielp ik mijn mama op de boerderij. We hadden veel land en eten. Nu hebben we geen eten meer omdat het land droog is.” 

Geen school 

Door het conflict en de voedselcrisis in Cabo Delgado kan Beti niet meer naar school. De afstand tussen de dichtstbijzijnde middelbare school en het centrum waartoe ze gevlucht is, is maar liefst 16 kilometer.  

“Als Beti naar school zou gaan, kan niemand mij helpen om eten te vinden of voor de andere kinderen te zorgen,” zegt Julieta. “Ik wou dat iemand haar kon opvangen in de buurt van een school, want ze ziet er erg van af dat ze niet naar school kan.” 

Steun onderwijs voor meisjes 

In Mozambique wordt van meisjes traditioneel verwacht dat ze water en voedsel halen, deelnemen aan landbouwactiviteiten en zorgen voor de ouderen. Hierdoor krijgen ze al weinig kans om onderwijs te volgen. Crisis, honger en conflict maken het nóg moeilijker voor meisjes om naar school te gaan.  

De kans op onderwijs is essentieel, want zonder onderwijs krijgen meisjes niet de middelen om hun eigen dromen na te jagen. Kom in actie en steun meisjes in hun strijd voor onderwijs, zodat meisjes zoals Beti hun eigen toekomst kunnen bepalen. 

Wat doet Plan International? 

Wanneer honger wijdverspreid is, zijn kinderen en meisjes in het bijzonder kwetsbaarder voor uitbuiting en misbruik. Als reactie hierop heeft Plan International een project opgezet in Cabo Delgado, met als doel kinderen te beschermen en naar school te sturen. Het project versterkt ook de stem van meisjes en herstelt hun waardigheid in het vluchtelingencentrum.