Hoe deze meisjes aan een kindhuwelijk ontsnapten

Christina, 16 jaar, Tanzania: “Terug naar school gaan heeft mijn leven veranderd” 

Christina groeide op in een gezin met een laag inkomen. Toen het gezin er niet meer de middelen voor had, moest ze stoppen met school. Haar zus was al uitgehuwelijkt om de medische kosten van hun grootvader te betalen en Christina vreesde hetzelfde lot te moeten ondergaan. 

Gelukkig was er Champions of Change, een jongerenclub van Plan International, die Christina heeft opgevangen en geholpen om haar studies te hervatten, ondanks haar achterstand. Christina herwon haar zelfvertrouwen en ging snel vooruit. En vooral: ze is aan een huwelijk ontsnapt! 

“Terug naar school gaan heeft mijn leven veranderd. Onderwijs is mijn manier om uit de armoede te raken en mijn kans om andere meisjes aan hetzelfde lot te helpen ontkomen. Ik laat me door niets meer tegenhouden.” 

Sopheak, 17 jaar, Cambodja: “Zonder de jeugdbeweging zou ik misschien al getrouwd zijn” 

In het dorp van  Sopheak komen kindhuwelijken vaak voor. “Ze zeiden dat ik oud genoeg was om te trouwen. Maar ik ben er nog niet klaar voor.” 

Daarom besloot Sopheak om zich aan te sluiten bij Champions of Change. Hier leerde ze om voor zichzelf op te komen, zich te verdedigen en de gevolgen van een kindhuwelijk te begrijpen.  

“De jongerenclub heeft mijn leven veranderd. Ik ben moediger geworden en heb meer zelfvertrouwen gekregen. Zonder de club zou ik misschien al een jonge mama of iemands echtgenote zijn.” 

Vandaag is Sopheak voorzitter van de beweging. Ze gaat in dialoog met de lokale overheid en helpt andere meisjes die, net als haar, de weg van de vrijheid willen volgen.  

Dorcas, 16 jaar, Togo: “Ik heb geleerd om NEEN te zeggen en mijn eigen weg te gaan” 

Voor Dorcas leek een kindhuwelijk onvermijdelijk, haar oudere zussen waren immers al uitgehuwelijkt.  

Alles veranderde toen een jongerenclub van haar school een sensibiliseringsactie in haar dorp organiseerde.

Voor het eerst leerde Dorcas dat ook zij rechten heeft, zoals het recht op onderwijs. “Dat heeft me ontzettend geraakt”, vertelt ze. 

Wat later werden haar ouders benaderd door een man die hun om haar hand vroeg. “Ik was doodsbang”, bekent ze. “Als ik akkoord zou gaan, zou ik moeten stoppen met school en mijn dromen opbergen.” 

Parmin*, 13 jaar, Bangladesh: “Ik wil lerares worden” 

Parmin*, een jonge Rohingya, is met haar oma uit Myanmar gevlucht omdat de minderheid waartoe ze behoort er vervolgd wordt. Ze leeft in een vluchtelingenkamp in Bangladesh.  

Toen ze 12 jaar oud was, wilde haar oma haar uithuwelijken aan een buurman in het kamp. Tijdens crisissen, conflicten en gedwongen verhuizingen komen kindhuwelijken vaker voor. 

“Toen ik hoorde dat mijn oma het plan had om mij uit te huwelijken, voelde ik me verschrikkelijk. Ik hou van studeren en van spelen met mijn vrienden. Maar als ik zou trouwen, zou dat allemaal voorbij zijn.” 

Parmin nam daarop contact op met de medewerkers van Plan International. Zij spraken met haar oma en slaagden erin om het huwelijk te laten annuleren.  

Vandaag gaat Parmin nog steeds naar school. “Later wil ik lerares worden”, zegt ze. 

* Haar naam is veranderd om haar identiteit te beschermen. 

Hariétou, 16 jaar, Togo: “Ze zeiden me een echtgenoot te zoeken, maar ik vond mijn onafhankelijkheid” 

Zelfs als meisjes aan een gedwongen huwelijk ontsnappen, worden ze soms geconfronteerd met nieuwe problemen. Dat is het geval bij Hariétou.   

Toen ze 16 werd, wilden haar ooms haar tegen haar zin uithuwelijken. Gelukkig verwittigde haar leerkracht wetenschappen de directie en daarna de lokale overheid. De leerkracht slaagde er uiteindelijk in het huwelijk te laten annuleren. 

De ooms van Hariétou waren razend en weigerden om haar studies nog te betalen.   

“Ze zeiden me dat ze daar de middelen niet voor hadden en ik maar beter een echtgenoot kon vinden die ‘voor me zou kunnen zorgen’.” 

Maar Hariétou liet zich niet ontmoedigen. Met de steun van Plan International is ze begonnen aan een opleiding tot naaister. Ze heeft talent, boekt snel vooruitgang en behoort tot de beste leerlingen. 

“Ik wil mijn naaimachine gebruiken om geld te verdienen, onafhankelijk te worden en mijn gezin te onderhouden. Ik geloof weer in mezelf.”